
Column – Dat pakken ze ons niet meer af
Ik ben getrouwd met Treurigheid,
woon samen met Verdriet.
Krijg soms bezoek van Eenzaamheid
maar helpen doet dat niet.
Lévi Weemoedt
Als je wist wat je zou gaan meemaken in je leven, zou je er dan aan beginnen? En als je ontdekt dat leed en pijn je niet bespaard blijven en je beseft dat vroeg of laat onherroepelijk de dood wacht, hoe ga je daar dan mee om? Hoe maken we het dragelijk, of kunnen we zelfs toch gelukkig zijn? Bij mijn opa hing een tegeltje met de spreuk ‘Een mens lijdt meestal het meest door het lijden dat hij vreest, doch dat nooit op komt dagen”. Je dus geen zorgen proberen te maken, er het beste van hopen, de zinnen verzetten of verdoven, genieten nu het nog kan? Zo vroeg mogelijk aan je bucketlist beginnen? Onder het motto ‘Dat pakken ze ons niet meer af’.