Ich lebe, weiss nicht wie lang
Ich sterbe, weiss nicht wann
Ich fahre, weiss nicht wohin
Mich wundert, dass ich noch fröhlich bin

Het is maar goed dat het de meeste mensen lukt om met alle zorgen, angst en pijn die bij het leven horen, ook nog vrolijk en blij te zijn. Dat kan alleen door te leren om de aandacht ook op andere zaken te richten dan op de ellende en de treurigheid. Wij hebben dit vermogen zelfs in de moeilijkste situaties. Ik zag het tot in de troostelooste vluchtelingenkampen in hartje Afrika aan toe.

De keerzijde van dit vermogen is dat we grag van ons af kijken en maar heel moeilijk onszelf kunnen zien. We werken gedurende ons leven aan beelden van onszelf, die niet per se met de werkelijkheid samenvallen. Zeker niet met het beeld dat anderen van ons hebben. Maar we kleuren niet alleen ons zelfbeeld in, ook de ander valt ten prooi aan onze behoefte om ons eigen verhaal te hebben. We zijn sociale wezens en alles komt tot stand in interactie met anderen.

Stade gelooft in het ontwikkelen van sociaal beleid en nieuwe voorzieningen in samenspraak met de mensen die het aangaat. Effectieve veranderingen ontstaan immers niet aan de ambtelijke tekentafel, maar komen samen met organisaties en inwoners tot stand. Hieronder geven we een voorbeeld van hoe zo’n aanpak in zijn werk gaat.

In deze rubriek staan onze partners uit het werkveld centraal. Hoe werken zij aan de kwaliteit van samenleven? Welke ontwikkelingen en uitdagingen zien zij in de praktijk en hoe pakken ze deze op?

Ditmaal spraken we met Stefan van Schaik. Van Schaik is directeur-bestuurder van woningcorporatie Wooncompagnie. Wooncompagnie is een woningcorporatie in Noord-Holland, werkzaam in maar liefst 60 kernen met bijna 14.000 sociale huurwoningen.

De zon staat al hoog aan de hemel als ik opsta. Wat een verschil met de afgelopen weken. Ik heb zin om vandaag veel te gaan doen. Dat begint na het ontbijt met de ochtendwandeling. Een gewoonte die is ontstaan tijdens de lockdown en die ik daarna in stand heb gehouden. Bewegen is gezond. Iedere dag hetzelfde rondje, maar geen dag is hetzelfde.

Een gemeente wil in 2021 de infrastructuur van de mantelzorgondersteuning in de stad herinrichten. Het overleg hierover tussen partijen lijkt te stagneren en met het oog op de toekomst – steeds meer mensen met ondersteuningsbehoeften blijven langer thuis wonen, terwijl de verwachting is dat er niet meer mantelzorgers bij komen – is het van belang hier aandacht aan te geven. Om de ondersteuning weer in gezamelijkheid vorm te geven.