Lieg niet tegen me over ziekte
liever kijk ik die diepte in
dan dat ik mij verlies in één
van jouw lieve verzinsels
want daarmee verlies ik me dieper

Zo luidt een strofe uit het gedicht Liedje, waarin Judith Herzberg oproept om over alles de waarheid te spreken. Mooi, ware het niet dat de beroemde Franse dichter Jean Cocteau schreef dat poëzie een dame is met een muzikale stem die niets dan leugens vertelt.

Er wordt heel wat afgelogen, vooral als het over de waarheid gaat. Toch is liegen een van de grootste taboes. Het wordt sociaal niet geaccepteerd, de grote religies en filosofen vinden dat het niet kan, kinderen krijgen het van kleins af aan te horen en wie betrapt wordt moet zich op z’n minst flink gaan zitten schamen. Daarom zijn we er waarschijnlijk heel goed in geworden. Want in het ontdekken van een leugen zijn we nu juist weer heel slecht. Zelfs rechercheurs die ons beroepsmatig proberen te doorgronden, bakken er niet veel van. Of zijn we er zo slecht in, omdat we liever niet met de waarheid worden geconfronteerd?

“Privacy! Jij moet mij betalen”, met deze woorden springt uit het niets een jongen voor de lens van mijn camera en loopt dreigend op me af.

Enkele weken geleden startte een nieuw leefbaarheidsproject. In opdracht van een gemeente stelt Stade Advies een plan van aanpak op voor een wijk die aandacht verdient.Een dergelijk project begint altijd met een verkenning. Naast de bestudering van allerlei informatie levert ook een bezoek aan de wijk veel nuttige en belangrijke informatie op.

Nu de coronamaatregelen langer duren, worden de sociale en mentale gevolgen voor mensen ook groter. Hoe de coronacrisis invloed heeft op het welzijn van mensen wordt onder andere beschreven in het dashboard sociale impact en in het SCP-rapport ‘Eén jaar corona’.

Het Kabinet heeft besloten € 150 miljoen incidentele gelden beschikbaar te stellen voor lokale inzet.

In deze rubriek staan onze partners uit het werkveld centraal. Hoe werken zij aan de kwaliteit van samenleven? Welke ontwikkelingen en uitdagingen zien zij in hun praktijk en hoe pakken ze die op?

Ditmaal spraken we met Richard Scalzo. Scalzo is directeur en bestuurder van MEE Rotterdam Rijnmond. MEE is een organisatie die zich richt op het ondersteunen van mensen met een beperking, zodat zij net als ieder ander mee kunnen doen.

Jeukwoorden….. Iedereen die korter of langer bij de gemeente rondloopt hoort ze. En nog erger: gaat ze zelf ook gebruiken!

Om wat voor soort woorden gaat het dan? Een paar willekeurige voorbeelden:

Wie van ons heeft wel eens een uitvraag gedaan? Of een stukje meerwaarde gecreëerd in een taskforce? En natuurlijk hebben we bila’s of soms zelfs trila’s waarin we als onvervalst mensenmens met passie ons ei leggen of iets tegen iemand aanhouden. En wie tilt er niet af en toe iets over het weekend heen om vervolgens die stip aan de horizon van het sociaal domein te kunnen zetten? En daarna knallen met een klantreis!

Waarom gebruiken we die woorden eigenlijk?

PACT voor Kindcentra is een pact van vernieuwers van inclusieve kindcentra, gesteund door de wetenschap en gericht op praktijkinnovatie en beleidsverandering. PACT voor Kindcentra heeft de ambitie om het concept inclusieve kindcentra (kinderopvang, primair onderwijs en kindnabije zorg) voor kinderen van 0-12 jaar een stevige plek te geven in de pedagogische infrastructuur in Nederland. Zij hebben nu een handreiking gemaakt die gemeenten hierbij moet helpen.