
Column – De staat van de menselijke maat
Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet,
je moet het maar eens proberen.
In het gedicht ‘Ziekenbezoek’ van Judith Herzberg geven de woorden van de vader aan dat er wat hem betreft -ondanks de stilte- sprake was van een echte ontmoeting. Of misschien moet ik zeggen, dankzij die stilte. Hoe vaak worden woorden niet gebruikt om met veilige onderwerpen afstand te houden of gaat de tv aan om daar voor te zorgen. Bescherming tegen de mening van de ander of misschien wel tegen de gedachten van jezelf. Zelfs wanneer je alleen bent; beelden, geluid, bezig zijn, en middelen tegen de opdringerigheid van je eigen gedachten. Als ik er wat langer bij stilsta vraag ik me zelfs af of het echt gebeurd zal zijn, een uur lang met aandacht voor elkaar, samen zwijgen.