De belasting op sociale huurwoningen, de verhuurdersheffing, heeft tot gevolg dat woningcorporaties tienduizenden huizen minder kunnen bouwen. Dat schrijven onderzoeksbureaus Companen en Thésor.

Opdrachtgevers VNG, Woonbond en Aedes: ‘Het is wooncrisis en steeds meer gezinnen zitten met smart op een betaalbare huurwoning te wachten. Ongelooflijk dat het kabinet nog steeds vasthoudt aan de verhuurderheffing. In de huidige crisis kan dat echt niet meer.’

‘Handen wassen’, ‘blijf zoveel mogelijk thuis,’ ‘vermijd grote gezelschappen’ en ‘grote bijeenkomsten worden verboden’; dat waren half maart de eerste maatregelen van het kabinet om het coronavirus te bestrijden. Wat corona nu werkelijk inhield besefte ik tot dat moment nog niet. Een virus afkomstig uit China had in een aantal landen al veel mensen geïnfecteerd. De media informeerden ons over lock-down, beelden van lege straten, overvolle ziekenhuizen en vreselijke verhalen. Maar nog steeds ver weg…

12 maart. Midden-Delfland; als projectleider jeugd ben ik om 9 uur bij de aftrap van de training oplossingsgericht werken die ik voor de professionals van het Maatschappelijk Team heb georganiseerd. De trainer komt uit Brabant, hij heeft een overnachting geregeld in Schipluiden, toevallig bij iemand die bij de gemeente werkt. Iedereen druppelt binnen, ik deel de methodiekboeken uit en ga naar mijn werkplek.

Hoe gaat het? We merken er nog niet zo veel van. Met een aantal collega’s deel ik wat ik van mijn nichtje -werkzaam in de farmaceutische industrie- heb gehoord. “De paracetamol komt uit China en raakt straks op, ik zou het nu kopen”. “Goed om te weten…”

Als Verhuisadviseur ben je een belangrijke steun in de rug van 55-plussers in hun zoektocht naar een passende woning.

Voor ouderen is het belangrijk om zo lang mogelijk zelfstandig te kunnen blijven wonen. De Verhuisadviseur geeft hulp en advies aan huurders van 55 jaar en ouder die  niet meer prettig en willen of moeten verhuizen. Zo zijn ze beter op de toekomst voorbereid.

De maatregelen om de piek van het aantal besmettingen met het coronavirus af te vlakken worden vooral vanuit medisch en economisch oogpunt genomen. De impact ervan is echter voelbaar in veel meer facetten van onze samenleving. Zo zijn er de positieve effecten van saamhorigheid, rekening houden met elkaar, creativiteit en veel humor. Sommige mensen geloven zelfs dat er een hele nieuwe maatschappij uit deze crisis zal verrijzen. Maar er zijn ook de negatieve effecten van oplopende spanningen binnen gezinnen, zorgen over de toekomst, psychisch kwetsbare mensen die vereenzamen, depressies die terugkeren door het stopzetten van behandelingen, kinderen die in hun taalontwikkeling verder gaan achterlopen en ouderen die geen bezoek meer mogen ontvangen.

In de overlegwet en de woningwet staat omschreven wat de rechten van huurdersorganisaties zijn. Vrijwel elke corporatie heeft een samenwerkingsovereenkomst met daarin onderwerpen, rechten en plichten. Het periodieke overleg tussen de huurdersorganisaties en de corporaties leidt vaak tot frustraties: de huurders vinden dat ze geen invloed hebben en niet serieus genomen worden, de corporaties vragen zich af welke groepen huurders worden vertegenwoordigd en hebben het idee niet genoeg waardevolle informatie te krijgen.

Toch is het moeilijk hier verandering in te brengen. De huurdersorganisatie wil geen invloed verliezen, de corporatie wil geen slecht imago krijgen én de wet zegt dat deze samenwerking moet plaatsvinden. Hoe kom je van frustratie tot innovatie?