In de overlegwet en de woningwet staat omschreven wat de rechten van huurdersorganisaties zijn. Vrijwel elke corporatie heeft een samenwerkingsovereenkomst met daarin onderwerpen, rechten en plichten. Het periodieke overleg tussen de huurdersorganisaties en de corporaties leidt vaak tot frustraties: de huurders vinden dat ze geen invloed hebben en niet serieus genomen worden, de corporaties vragen zich af welke groepen huurders worden vertegenwoordigd en hebben het idee niet genoeg waardevolle informatie te krijgen.

Toch is het moeilijk hier verandering in te brengen. De huurdersorganisatie wil geen invloed verliezen, de corporatie wil geen slecht imago krijgen én de wet zegt dat deze samenwerking moet plaatsvinden. Hoe kom je van frustratie tot innovatie?

De samenwerking tussen wijkteams en Werk en Inkomen is niet alleen een thema in de gemeente waarin ik momenteel als interim wijkteammanager werk. Het speelt in veel gemeenten. Voor inwoners die hulp nodig hebben is die samenwerking tussen het wijkteam en Werk en Inkomen heel belangrijk. Een gebrek aan samenwerking leidt tot tijdverspilling waar de klant niks mee opschiet: op basis van halve informatie worden foute beslissingen genomen, werken professionals en ambtenaren elkaar onbedoeld tegen of doen ze dubbel werk. Een gezamenlijke aanpak is voor veel klanten veel effectiever!

De zestien samenwerkende Utrechtse gemeenten gaan hun zeer specialistische jeugdhulp per april in één hand leggen: in die van Yeph. Ook is gekozen voor een langdurig contract van negen jaar en taakgerichte bekostiging. Belangrijkste uitgangspunt: de zorg volgt de cliënt. Een expertteam vanuit Yeph gaat in complexe situaties meedenken met de hulpverleners, zodat op één plek zorg op- en afgeschaald kan worden en het kind of de jongere dezelfde hulpverlener behoudt.

Het maken van gedragen en goed werkende Prestatieafspraken kan een complexe opgave zijn, waarmee inmiddels praktijkervaring is opgedaan. Natuurlijk hangt het ook van de situatie af: hoe duidelijk is de opgave, voelt men zich betrokken, tot wat is men in staat, hoe bekwaam en talrijk zijn de partners, is er onderling vertrouwen? En als de Prestatieafspraken er zijn, hoe zorgen we dan dat ze gaan werken, dat het commitment blijft, dat de inzet, samenwerking en de gewenste resultaten er komen?

De wetgever heeft de vormgeving vrij gelaten, wat in de praktijk tot veel verschillende trajecten heeft geleid. De ervaring met de vormgeving kan nu dus ook worden vergeleken.De kunst is om een proces te ontwerpen en te doorlopen dat met al deze factoren rekening houdt. Dit mogelijk maken is de inzet van deze training.

Begin januari 2020 publiceerde Sociaal Werk Nederland hun conclusie over de vijfde meting van de Landelijke Monitor Ambulantisering en Hervorming Langdurige GGZ (LMA) van het Trimbos Instituut. Uit de meting blijk dat de ambulantisering amper tot fundamentele verbeteringen heeft geleid.

21 partijen, waaronder zorgverzekeraars, zorgkantoren, gemeenten en het ministerie van VWS, slaan de handen ineen om meervoudige zorg- en ondersteuningsvragen van cliënten integraal te kunnen beantwoorden. Dit gaan ze doen met één plan, één aanspreekpunt en één budget waarbij de budgethouder centraal staat. Om dit te bekrachtigen is begin februari in Den Haag het convenant ‘experiment integraal budget’ getekend dat het mogelijk maakt te experimenteren met domeinoverstijgende, integrale zorg. Zorgverzekeraars en zorgkantoren hebben dit convenant mede ondertekend en onderstrepen daarmee het grote belang van samenwerking.