Het is alweer 10 jaar geleden dat Wilders en Rutte de toonzetting in de Tweede Kamer naar een ander niveau brachten door elkaar toe te roepen nou eens normaal te doen. Opvallend, omdat de oproep om normaal te doen juist niet normaal was. In het verkeer of bij de opvoeding is zo’n kreet misschien wel alledaags en betrekkelijk onschuldig, maar hij paste niet bij de omgangsvormen in het parlement.

Op de keukendeur bij mijn ouders hing vroeger de poster van de stichting Pandora, met daarop een soort zilverfolie. Als je erin keek zag je boven je hoofd de tekst ‘ooit ‘n normaal mens ontmoet?’, met daaronder: ‘en …, beviel ‘t?’ Voor mijn vader -die door psychische klachten thuis zat- sprak er een soort erkenning uit. Hoeveel liever had hij een been gebroken, zodat het voor iedereen zonder toelichting duidelijk was geweest dat hij geen brieven kon bezorgen. Hij schaamde zich zo voor ‘het niet normaal zijn’, dat er te veel flessen jenever doorheen gingen en dat er door het hele gezin richting de buitenwereld alleen maar over gezwegen mocht worden.

In deze rubriek staan onze partners uit het werkveld centraal. Welke ontwikkelingen en uitdagingen zien zij in hun praktijk en hoe pakken ze die op? In deze laatste editie van 2021 spraken wij met Geert-Jan Hendriks, wethouder Gooise Meren.

Deze bijzondere vraag kreeg ik een tijd geleden. Ik werd gebeld door een woningcorporatie die een huurdersorganisatie ondersteunde in de zoektocht naar een volledig nieuw bestuur. 

De bestuursleden van deze huurdersorganisaties zaten er al heel erg lang. Pogingen om nieuw en fris bloed te zoeken voor het bestuur waren tot dan toe weinig succesvol en dus had de Algemene Leden Vergadering (ALV) een aantal belangrijke besluiten genomen.

In 1980 studeerde ik af als inrichtingswerker op Middeloo in Amersfoort. Middeloo was één van de drie ‘Mikojel’-opleidingen, de verzamelnaam voor de sociaalpedagogische opleidingen Middeloo, Kopse Hof (Nijmegen) en Jelburg (Baarn). Het kenmerkende voor deze opleidingen was dat spel en creatieve activiteiten werden gezien als de centrale methodieken in de verschillende werkvelden.

Het idee was dat de decentralisaties van verantwoordelijkheden op het gebied van maatschappelijke ondersteuning (Wmo), jeugdhulp en (arbeids)participatie, aangevuld met ‘de vierde transitie’ van passend onderwijs, gemeenten tot een meer samenhangend en integraal beleid zouden brengen. De achterliggende visie was om ‘de mens, en niet langer het systeem’ centraal te stellen. Dit blijkt ingewikkelder dan gedacht. Productief Partnerschap is een goede manier om oplossingen te vinden voor maatschappelijke dilemma’s en de transformatie binnen het Sociaal Domein.

Wil je meer artikelen lezen met betrekking tot het sociaal domein, jeugd of wonen? Wij hebben alvast een selectie voor u gemaakt.